Link do nagrania w formacie mp3
Fragment książki "Prawda, dobro, piękno, Satjam - Śiwam - Sundaram", część 5
Czym jest ten „nowy świat”? Nie jest to jakiś świat bez cierpienia, ale świat, w którym człowiek nie będzie zadawał cierpień drugiemu człowiekowi. Nie jest to świat, w którym nie ma ciemności, ale świat, w którym człowiek wierzy, że potrafi pokonać ciemność. Nie jest to świat bez śmierci, ale świat, gdzie człowiek zna tajemnicę nieśmiertelności. Ten „nowy świat” nie jest jakimś światem spoglądającym w górę ku Bogu w niebie, z wyczekiwaniem odkupienia dla siebie, ale światem, w którym ludzie złączą dłonie z Bogiem na ziemi, żeby przemienić ją w niebo. W tym niebie na ziemi nikt nie będzie głodował, żył bez dachu nad głową czy odzienia ani cierpiał z braku leków i i opieki. Żadnemu dziecku urodzonemu w tym „nowym świecie” nie odmówi się prawa do właściwego wykształcenia. Posumowując, ten „nowy świat” jest światem, gdzie zaspokajane są podstawowe potrzeby każdego, a człowiek opanował sztukę życia w zgodzie z sobą samym, z bliźnimi i z matką przyrodą.
Jedynie „nowy człowiek” może zbudować ten „nowy świat” i jedynie „nowa edukacja” może stworzyć tego „nowego człowieka”.
Fragment książki "Śri Sathya Sai Uwaća", tom 7
Pytanie 1: Powiedziałeś, że zjednoczysz świat, ale obecnie nawet wśród wielbicieli Sai nie ma jedności. Jak możemy rozwinąć jedność?
Swami: Jedność nie jest zewnętrzna, lecz wewnętrzna. Prawdziwą jednością jest jedność myśli, słowa i czynu. Czystość osiągniecie tylko wtedy, gdy wykażecie tego rodzaju jedność. Kiedy już doświadczycie wewnętrznej boskości, boskość będziecie widzieli wszędzie. Brak zewnętrznej jedności wynika z braku jedności wewnątrz was. Gdy osiągniecie wewnętrzną jedność, będziecie mieli również jedność zewnętrzną. Świat jest pełen odbić, reakcji i oddźwięków. To, co widzicie na Świecie, jest odbiciem tego, co czujecie i wyobrażacie sobie. Dlatego powinniście mówić to, co myślicie, i robić to, co mówicie. Gdy rozwiniecie jedność wewnątrz siebie, wtedy będziecie mogli także zjednoczyć świat.
Nawet moi wielbiciele mówią jedno i robią co innego. W istocie nie dość głęboko myślą, zanim coś powiedzą. Takie rzeczy dzieją się, gdy słuchacie umysłu. Gdy słuchacie serca, wtedy bardzo łatwo osiągnąć jedność. Umysł, który jest uzależniony od przestrzeni, czasu i okoliczności, ciągle się zmienia. Serce natomiast zawsze mówi wam to samo. Ciało jest jak bańka na wodzie — nie podążajcie za ciałem; umysł jest szaloną małpą — nie podążajcie za umysłem; podążajcie za sercem! Na ile tylko możecie, słuchajcie serca, a wtedy jedność w was rozwinie się.
Nie możecie zjednoczyć myśli, słowa i czynu z powodu strachu, nienawiści i zazdrości.
Kto jest moim wielbicielem? Samo deklarowanie się jako „wielbiciel nie uczyni z was wielbiciela. To ja muszę powiedzieć wam, że jesteście moimi wielbicielami. Nie stajecie się uczniami tylko dlatego, że uczęszczacie do szkoły. Nauczyciel uzna dziecko za prawdziwego ucznia tylko wtedy, gdy ono właściwie uczy się i przyswaja lekcje. Przez samo to, że wiecie coś o Sai Babie, że przeczytaliście jakieś książki o Sai Babie, że znacie jeden czy dwa bhadźany, nie stajecie się wielbicielami.
Na ile przestrzegacie moich nauk? Stale wam przypominam: „Podążajcie za sercem”: Jedność osiągniecie na miarę tego, jak dalece słuchacie serca. Gdy osiągniecie wewnętrzną jedność, znajdziecie też jedność zewnętrzną.
Zbliża się czas zmian; teraz widzicie okres przejściowy, zmianę „pór roku”. Gdy pory roku zmieniają się, niektóre roślin obumierają i rodzą się nowe. Mogą rozkwitnąć nowe kwiaty, a stare zwiędną i opadną. Powinniście rozumieć, że teraz jest tylko zmiana pór i musicie chronić swoją wewnętrzną jedność.
Dlaczego nie osiągacie powodzenia? Są tylko dwa powody: brak pokory i brak odwagi. Nie możecie odnieść sukcesu, gdyż brakuje wam odwagi — jesteście pełni strachu i brakuje wam pewności siebie, aby powiedzieć, że coś jest prawdą. Musicie odważyć się rozpoznać prawdę i głosić ją światu. Brak pokory i odwagi powoduje, że ludzie nie wypowiadają prawdy, mimo że ją znają.
Są ludzie tacy jak Hiranjakaśipu, który myślał: „To, co ja mówię, jest właściwe; co ja widzę, jest właściwe”. Hiranjakaśipu utrzymywał: „Jestem Bogiem. Innego Boga nigdzie nie ma”. Gdy Prahlada — mały chłopiec — próbował go skorygować, Hiranjakaśipu wpadł w złość. Prahlada był tylko dzieckiem, ale znał prawdę. Z pokorą powiedział do ojca: „To, co mówisz, nie jest prawdą” Ponieważ Prahlada miał prawdziwe oddanie, miał zarówno pokorę, jak i odwagę.
Jedność możecie osiągnąć tylko wtedy, gdy macie zarówno pokorę, jak i odwagę. Powinniście potrafić rozpoznawać prawdę i mówić, co jest prawdą. Aby uszczęśliwić innych, powinniście też dostrzegać nieprawdę jako nieprawdę. Jeśli nie będziecie rozpoznawać prawdy jako prawdy, nie będziecie mogli dojść do jedności. Tak więc gdy wielbiciele osiągną wewnętrzną jedność, zyskają też jedność zewnętrzną.
Fragment książki "Samorealizacja - poznanie absolutu"
Moje dziecko. Rzadkością zaprawdę jest błogosławiony człowiek, który obserwując cierpienia ludzi złapanych w sidła dwoistości i zagubionych w labiryncie ziemskiej egzystencji, uwolnił się od pragnienia życia oraz poszukiwania radości i wiedzy. Uświadomiwszy sobie bezcelowość życia w świecie, uwolnij się od pragnień, praktykując całkowitą obojętność wobec świata.
Mędrzec osiąga stan równowagi z chwilą, w której uświadomi sobie, że wszelkie ziemskie aspiracje i osiągnięcia bledną i rozpływają się na skutek trojakiego cierpienia: cierpienia spowodowanego fizyczną lub mentalną chorobą, cierpienia zadawanego przez inne istoty i przedmioty, oraz cierpienia jakie niosą ze sobą naturalne klęski.