Co inni piszą o kryształach

Amandus Korse - "Kamienie szlachetne i ich esencje"

Diament występuje w sedymentach żwirowych w rzekach, wraz z kwarcem i innymi minerałami lecz również w żyłach rudonośnych. Swoją nazwę, która znaczy niezwyciężony, nie do pokonania zawdzięcza swojej twardości, które nie dorównuje żaden inny surowiec na Ziemi. Atomy węgla w diamencie tworzą szczególnie mocną strukturę. Pod mikroskopem można dostrzec w diamencie różnorodność barw często w formie licznych trójkątów. Z powodu swojej twardości diament często stosowany jest w przemyśle np. do piłowania i szlifowania skał i kamieni szlachetnych. Sam diament można obrabiać tylko diamentem. Dla oszlifowanego diamentu charakterystyczne jest silne załamanie światła i połysk, który przebija tylko cyrkon. Z powodu tych właściwości, jego niezniszczalności i (sztucznie wytworzonej) trwałej wartości, diament należy do najbardziej cenionych kamieni ozdobnych. Do sporządzenia eliksiru używane są kryształy diamentu w formie oktoedru (podwójnej piramidy).

Działanie: Eliksir diamentu pobudza krążenie krwi i usuwanie toksyn z ciała oraz uzdrawia dolegliwości serca głowy i mózgu. Ma uzdrawiające oddziaływanie na gruczoły czakry głowy, szczególnie na szyszynkę i czakrę u szczytu głowy. Eliksir działa z wyższej duchowej sfery na ciało fizyczne i powoduje oddziaływanie energii duszy w materii. Wspiera więc związek pomiędzy ciałem a duszą.Diament występuje w sedymentach żwirowych w rzekach, wraz z kwarcem i innymi minerałami lecz również w żyłach rudonośnych. Swoją nazwę, która znaczy niezwyciężony, nie do pokonania zawdzięcza swojej twardości, które nie dorównuje żaden inny surowiec na Ziemi. Atomy węgla w diamencie tworzą szczególnie mocną strukturę. Pod mikroskopem można dostrzec w diamencie różnorodność barw często w formie licznych trójkątów. Z powodu swojej twardości diament często stosowany jest w przemyśle np. do piłowania i szlifowania skał i kamieni szlachetnych. Sam diament można obrabiać tylko diamentem. Dla oszlifowanego diamentu charakterystyczne jest silne załamanie światła i połysk, który przebija tylko cyrkon. Z powodu tych właściwości, jego niezniszczalności i (sztucznie wytworzonej) trwałej wartości, diament należy do najbardziej cenionych kamieni ozdobnych. Do sporządzenia eliksiru używane są kryształy diamentu w formie oktoedru (podwójnej piramidy).

Eliksir diamentu zwiększa odwagę, wolę i pewność siebie. Umożliwia dobrą kontrolę nad swoim ciałem i otoczeniem. Chroni całą aurę człowieka. Pomaga usuwać bariery emocjonalne, wzmaga zdolność koncentracji, umacnia charakter i osobowość, podnosi poczucie własnej wartości, wzmacnia osobistą emanację człowieka o zbyt miękkim charakterze. Ale może też uczynić człowieka o twardym charakterze jeszcze bardziej nieugiętym, surowym, nietolerancyjnym i dumnym. Pomijając wyjątki można powiedzieć, że eliksir diamentu wywiera korzystny wpływ na ludzi o miękkim charakterze, a niekorzystny na osoby twardego charakteru.

Eliksir diamentu rozjaśnia umysł, wzmaga zdolność medytacji i kieruje uwagę na zasadnicze i istotne sprawy u człowieka i w jego otoczeniu. Eliksir ten umacnia wytrwałość w pracy, precyzję i perfekcję.

Zastosowanie w połączeniu z: eliksir diamentu wzmacnia działanie wszystkich esencji kamieni szlachetnych i może być w zasadzie łączony z każdą esencją. Przeważnie jedna część eliksiru diamentu wystarcza na cztery części innej esencji, z którą dokonujemy mieszanki.

Fluoryt występuje w żyłach albo sam, albo wraz z rudami metali. Często bywa znajdowany wraz z takimi minerałami jak kwarc, baryt, kalcyt, dolomit i topaz. Fluoryt przeważnie osadza się z gorących roztworów. Bywa on również spotykany jako cienka warstwa pokrywająca inne minerały. Fluoryt stosowany bywa jako dodatek (topnik) do wytopu żelaza. Nazwa fluoryt znaczy kamień płynny, ponieważ łatwo się on roztapia. Fluoryt jest związkiem łatwo wiążącym się z innymi elementami lecz równie łatwo się od nich oddziela. Do sporządzenia każdego z eliksirów fluorytu stosowane są kryształy o formie oktoedru. Fluoryt występuje wielu sześciennych formach krystalicznych co pozwala dostrzec jego wielką zdolność tworzenia form. W kryształach często widoczne są strefy wzrostu.

Kolor fluorytu wywołują wtrącenia np. węglowodoru, śladowe zawartości rzadko spotykanych metali jak itr i cez (lecz również ślady erbu, lantanu, samaru, dysprasu i europu) oraz naturalne promieniowanie zawartego w nim radu. Często kilka atomów wapnia zostaje zastąpionych przez pierwiastki śladowe. Pierwiastków śladowych kolorowych fluorytów zastosowanych do sporządzenia eliksirów nie da się określić na podstawie dostępnej literatury fachowej. Możliwe że przyczyną tego jest fakt iż występują one we fluorycie tylko w minimalnych ilościach. Domieszki rzadko spotykanych metali symbolizują subtelne i niepowtarzalne właściwości, które posiada fluoryt.Fluoryt występuje w żyłach albo sam, albo wraz z rudami metali. Często bywa znajdowany wraz z takimi minerałami jak kwarc, baryt, kalcyt, dolomit i topaz. Fluoryt przeważnie osadza się z gorących roztworów. Bywa on również spotykany jako cienka warstwa pokrywająca inne minerały. Fluoryt stosowany bywa jako dodatek (topnik) do wytopu żelaza. Nazwa fluoryt znaczy kamień płynny, ponieważ łatwo się on roztapia. Fluoryt jest związkiem łatwo wiążącym się z innymi elementami lecz równie łatwo się od nich oddziela. Do sporządzenia każdego z eliksirów fluorytu stosowane są kryształy o formie oktoedru. Fluoryt występuje wielu sześciennych formach krystalicznych co pozwala dostrzec jego wielką zdolność tworzenia form. W kryształach często widoczne są strefy wzrostu.

Fluoryt wykazuje też w krótko- i długofalowym świetle ultrafioletowym biało fioletową poświatę, zwaną fluorescencją. Zjawisko to zdarza się także wśród innych minerałów.

Kryształy oktoedru fluorytu są symbolem jedności wymiaru kosmicznego (ostre zakończenie kryształu) z ziemskim (podstawa kryształu). Forma kryształu symbolizuje zwrot jak w górze tak i w dole". Odzwierciedla ona element kosmiczny na Ziemi oraz połączenie obu energii w indywidualnym sposobie postępowania człowieka.

Fluoryt, sztucznie dodany do wody do picia może być fizycznie pomocnym np. dla zębów, ale duchowo szkodliwym ponieważ brakuje mu energii formującej oddziałującej sferę ducha. Mogłoby to prowadzić do zależności, osłabienia emocjonalnego, duchowego, umysłowego i obojętności oraz nałogu.

Eliksiry fluorytu są skuteczniejsze, gdy są naładowane pod piramidą.

Działanie ogólne: eliksiry fluorytu pomagają kształtować ciało. Rezultatem niedoboru fluoru w organizmie są zbyt miękkie kości i łamliwe zęby. Szczególnie energie kształtowania i wzrostu u dzieci wzmacniane są przez eliksiry fluorytu, dotyczy to również śluzówki nosa i tkanki płucnej. Oddziałują one uzdrawiająco przy dolegliwościach skóry, guzach i ropiejących ranach. Eliksiry te wzmagają zdolność przyswajania rzadkich metali, minerałów i pierwiastków śladowych.

Poza właściwościami kształtującymi i zamykającymi eliksiry fluorytu mają również zdolności rozpuszczające. Mogą one pomagać w przeciwdziałaniu skutkom nadmiaru wapnia we krwi i zrostom kości.

Pomagają one także pozbyć się uczuć, w których ktoś ugrzązł, przeżyć je świadomie i dać im upust. Eliksiry fluorytu stymulują do tego aby nie trzymać się kurczowo rzeczy oraz łatwiej i z wolnego wyboru związywać się z czymś lub z kimś. Energie, które budzą esencje fluorytu polegają na poczuciu wolności w pracy, wewnętrznie i w związkach rodzinnych a mimo to pozwalają akceptować swoje powiązania i odpowiedzialność. Dlatego eliksiry fluorytu mogą pomagać w różnych formach zależności - od narkotyków, alkoholu, telewizji i innych mediów, od seksu lub od pracy.

Eliksiry fluorytu pomagają w lękach i panice i wytwarzają równowagę w ciele emocjonalnym. Wysubtelniają one zdolność wczuwania się. Poza tym wywierają silny wpływ na ludzki umysł. Stymulują wzrost duchowy, rozumienie, mądrość i poznanie, wgląd w subtelne prawa kosmosu. Budzą w człowieku przez delikatne bodźce na czakry czoła i szczytu głowy oraz elektryczność komórek mózgowych. Eliksiry fluorytu pomagają stosować swą mądrość w życiu codziennym i w ten sposób łączą Niebo z Ziemią w człowieku.

Eliksir żółtego fluorytu (61) ma oprócz wyżej opisanych właściwości uzdrawiający wpływ na porządek słonecznego splotu, który jako "mózg" wegetatywnego systemu nerwowego jest ośrodkiem sterującym trawieniem i elementarnym odczuwaniem. Łączy on energię myślenia elementarnego i logicznego z wyższym myśleniem i intuicją.

Połączenia z: eliksir żółtego fluorytu łączy się dobrze z eliksirem diamentu i złotego topazu.

Eliksir niebieskiego fluorytu (62) - oprócz wyżej opisanego ma również wpływ na czakrę szyi, tarczycę i rejon szyi i szczęk. Najważniejszą cechą tego eliksiru jest wpływ na indywidualną kreatywność, mowę i własną energię kształtującą połączoną z intuicją. Poza tym przynosi on dobre wyniki w przypadkach paradontozy.

Połączenie z: eliksir niebieskiego fluorytu dobrze łączy się z eliksirem złocistego i błękitnego topazu.

Eliksir fioletowego fluorytu (63) - oprócz ogólnie opisanego wywiera wpływ na przysadkę mózgową i czakrę czoła, na siedzibę wzrostu duchowego i intuicji. Pozwala przy tym pozbyć się przyzwyczajeń wytwarzających zależności dzięki wglądowi. Wspiera pracę duchową, umysłową i uzdrawiającą oraz oczyszcza aurę z energii, emocji i myśli innych ludzi. Eliksir ten jest dobry dla wszystkich, którzy przyjmują do siebie dużo obcych wpływów i dla tych, którzy w trakcie upływu czasu stają się nimi całkowicie wypełnieni. Dobre rezultaty uzyskuje się stosując go przy paradontozie.

Połączenie z: eliksir fioletowego fluorytu dobrze łączy się z eliksirami diamentu i białego topazu.

Shalila Sharamon i Bodo J. Baginski - "Kamienie szlachetne a znaki zodiaku"

Diament wskazuje nam, że w ogromnej czystości i prostocie (jako jedyny kamień szlachetny składa się tylko z jednego pierwiastka) tkwi potężna siła (wykazuje największy stopień twardości i przez długi czas uważany był za niepodzielny). W swym niedoścignionym pięknie i sile promieniowania jest symbolem doskonałości. Jego mieniące się światło pełne jest największej żywotności. Diament wzywa, byśmy stali się jak to światło, wysyła je w najciemniejsze zakamarki naszej duszy, aby także je prześwietlić i oczyścić. Jeśli nie jesteśmy gotowi do rozprawienia się z naszymi ciemnymi stronami, może w nas wywoływać uczucie niepokoju. Może się zdarzyć, że zamkniemy się potem na potężną moc diamentu i jego wyzwanie. Będziemy tłumić to, co on chciałyby w nas obudzić, oddzielimy i przeniesiemy to na zewnątrz, gdzie znów wróci do nas jako "przeznaczenie". Będziemy wtedy czuć i demonstrować nasze zamknięcie i swą butną wyższość.

Tak więc kamień ten niesie nieocenioną pomoc przede wszystkim tym ludziom, którzy wkroczyli na drogę poznania samego siebie i doskonalenia się z wszelkimi tego konsekwencjami. Tutaj diament wyprowadza nas z osobistych niewoli do ponadosobistej prawdy, czystości i jasności. Jako najwyższy reprezentant czystego, pierwotnego, niepodzielnego światła towarzyszy nam w nowy wymiar życia: w świadomość niepodzielnej jedności i do przeżycia kosmicznego połączenia z Wszechświatem, gdzie nie istnieje już żaden rozdział pomiędzy "Ja" i "Nie - Ja".

Tak, jak sam musi zostać najpierw oszlifowany, zanim objawi całą swoją doskonałą urodę i siłę, tak też szlifuje i nas na tej drodze bywa, że przez "ciosy losu" aż zacznie w nas równie żywotnie i doskonale, jak w nim samym, promieniować ukryte, boskie światło.

Zastosowanie lecznicze: Ponieważ diament nosi w sobie najwyższe i najczystsze światło, oddziałowyje na nasz organizm silnie oczyszczająco. Napełnia nas dodatkową energią życiową i zapobiega procesowi starzenia. Dziś używamy go w celu wzmocnienia narządów wydalniczych, jak pęcherz i nerki, by zapobiec tworzeniu się kamieni, jako środek przeciw schorzeniom kości i gruczołów oraz do stymulowania grasicy. W dawnych czasach stosowano go również przy zaburzeniach równowagi, epilepsji, cukrzycy, zapaleniu wątroby i gorączce.

Diament można nakładać na chore miejsca, ale ten rodzaj bezpośredniego oddziaływania nie powinien być dłużej rozciągnięty w czasie. Noszony jako biżuteria oddziałowuje ogólnie oczyszczająco i doskonaląco na nasze ciała energetyczne a przez to także na ciało fizyczne. Może być tak stosowany również jako "leczenie uzupełniające" po bezpośrednim nakładaniu.

Przyporządkowanie astrologiczne: Lew, Koziorożec, Baran.

Największą skuteczność fluoryt rozwija w formie ośmiościanu, jaki można często znaleźć o zabarwieniu fioletowym. Sprzyja on rozwojowi naszego umysłu do tego stopnia, że potrafi rozpoznawać i odzwierciedlać najwyższe prawdy; stać jego przydomek: "kamień geniusza". Wysubtelnia wibracje komórek mózgowych i otwiera tym samym naszemu umysłów kontakt i dostęp do subtelniejszych płaszczyzn wibrujących na wyższych częstotliwościach. Pomaga postrzegać i pojmować energie poza powierzchnią przejawów zewnętrznych. Tym samym pozwala ogarnąć bardziej świadomie promieniowanie aury, rozpoznać lecznicze wibracje i zrozumieć uniwersalni prawidłowości przez bezpośrednie wewnętrzne przeżycie.

Fluoryt pomaga wyjaśnić i wytłumaczyć wiedzę poznaną intuicyjnie, tak, że fakty do tej pory tylko przeczuwane nagle stają się logiczne i możliwe do udowodnienia. Faktycznie przenosi nasz umysł na płaszczyznę postrzegania, gdzie taniec energii jest rzeczywistością bardziej realną i prawdziwą niż powszechnie uznana rzeczywistość płaszczyzny makromaterii. Równocześnie daje nam zdolność kreowania powszedniego życia w zgodzie ze znaną rzeczywistością. Zaostrza nasz dar rozróżniania informacji, pochodzących z nieświadomych obszarów naszej osobowości oraz rozróżniania prawd uniwersalnych. Fluoryt jest zatem skuteczną pomocą przy wszelkich rodzajach zamętu umysłowego.

Fluoryt w postaci ośmiościanu jest również wspaniale pomocny przy medytacji. Możemy go przy dowolnej metodzie rozwijania świadomości trzymać w dłoni lub wykorzystywać samego jako obiekt medytacji. W tym celu kładziemy fluoryt przed sobą lub trzymamy w dłoni i patrzymy na niego, dostrajamy się do niego i pozwalamy spokojnie oddziaływać na nas jego sile.

Fluoryt spotkać można też w postaci szczotek krystalicznych. Przypominają nam o tym, że poznanie umysłowe należy wykorzystywać dla dobra społeczeństwa, i o tym, by podczas pracy umysłowej nie tracić kontaktu z uniwersalnym źródłem wiedzy. Najodpowiedniejsze dla takiej szczotki krystalicznej jest biurko lub inne miejsce, gdzie pracujemy umysłowo.

Zastosowanie lecznicze: Fluoryt uważany jest przez różnych uzdrowicieli za znakomity środek do leczenia zaburzeń prądów mózgowych i chaosu umysłowego różnego rodzaju. Katrin Raphaell opisuje w swej książce "Wiedzące Kryształy" (Wissende Kristalle)* bardzo skuteczne zastosowanie fluorytu, które wspomaga harmonijne współdziałanie obu półkul mózgowych, a tym samym ma zapobiegać chorobom umysłowym, przy których zaburzeniu uległa koordynacja półkul. Należy ująć w każdą dłoń po jednym fioletowym ośmiościanie fluorytu, a dwa dalsze położyć nad brwiami. Ten zabieg oczyszcza, rozjaśnia i harmonizuje umysł w sposób bardzo dogłębny.

Przyporządkowanie astrologiczne: Ryby (fioletowy fluoryt), Wodnik (jasnobłękitny fluoryt).

* Katrin Raphaell: "Wissende Kristalle", Ansata Yerlag, Interlaken, 1986

Maria Florkowa - "Tajemnice szlachetnych kamieni"

Najszlachetniejszy kamień jest ten, który kraje Wszystkie inne, a siebie zrysować nie daje.
Najszlachetniejsze serce jest to, które właśnie Raczej da się skaleczyć, niż samo zadraśnie.

Oto słowa poety o sercu ludzkim i diamencie. Od wieków bowiem wiązała poezja i psychologia oba te klejnoty razem. "Brylantowe serce" "kryształowy charakter" to porównania zamykające w sobie najwyższe zalety człowieka. Bo serce winno być czyste jak kropla rosy, promienne jak brylant, który, przyjmując promień słońca, nie pochłania go egoistycznie, ukazując własne tylko piękno, ale zwielokrotnia go, odbijając tysiące razy w swych czystych, gładkich powierzchniach i bez reszty oddaje w gamie najcudowniejszych barw swojemu otoczeniu.

Brylant to światło, to promienność, to harmonia barw, to samoofiarowanie się najdoskonalsze i najpiękniejsze. Brylant to tajemnica duszy ludzkiej, która nawet nieświadoma swej wartości zamyka w sobie Wieczne światło; ale dopiero wówczas staje się najszacowniejszym klejnotem, gdy to światło rozpromieniać zaczyna wokół siebie, nie bacząc, czy w zamian otrzymuje podziw i wdzięczność, czy pogardę i niechęć. Bo "świecić" jest obowiązkiem i koniecznością wewnętrzną klejnotu, który najzupełniej bezinteresownie oddaje swój czar każdemu miłującemu piękno. Tylko ludzie uczynili z tego świętego "kwiatu" otchłannych ciemności przedmiot wyzysku i środek zamienny, którym często płacą za grzech i zbrodnię...

Od najdawniejszych czasów uważano diament za kamień tak czysty i święty, że zdolny był w pobliżu zła zmącić swój blask, wykazując w ten sposób żywe cierpienie.

W złotej świątyni Salomona sędziowie i kapłani posługiwali się diamentem do "sądów Bożych", zwanych Ordaliami. W wypadkach trudnych i zawiłych, gdy sprawiedliwość wyroku nie mogła opierać się na ludzkich tylko domysłach, arcykapłan podawał oskarżonemu diament o najczystszym blasku, a gdy klejnot ten zmącił swą promienność i jakby przysłonił się szarym cieniem przy dotyku domniemanego zbrodniarza, wyrok stawał się już jasny: "winien"; jeżeli natomiast pozostawał bez zmiany, wieścił wolność i oczyszczenie z podejrzeń. Jednak jak notują kroniki święty ten klejnot nieczęsto obdarzał wolnością... Ale może i ręce, które przez moment więziły go w swej drżącej od lęku dłoni nie były zupełnie wolne od tych czy innych przewinień...

Diament symbolizuje słońce i spośród wszystkich klejnotów posiada najwięcej blasku. Od najdawniejszych czasów używany był jako talizman; noszony na piersiach, chronić miał od uderzeń pioruna. Zwano go: "adamas" (niezwyciężony), a jednak jak podaje Pliniusz istnieje wróg tego przemożnego kamienia: gorąca krew zabijanego zwierzęcia... Jeżeli na diament padnie kropla ciepłej krwi ginącego pod nożem czarnego kozła, diament rzekomo rozpryskuje się w atomy...

Inny autor podaje wierzenia Chińczyków: oto diament, który opiera się zwycięsko uderzeniom żelaznego młota, pryska, jak kulka lodu, od uderzenia rogiem baranim... W świetle naszej wiedzy są to wierzenia bardzo naiwne, na dnie ich kryje się może myśl, a może wielekroć stwierdzone doświadczenie, że czarnoksięskim wyczynom, posługującym się kośćmi zwierząt, a zwłaszcza gorącą krwią czarnego kozła, szlachetny i czysty brylant nie sprzyja zupełnie...

Leczniczy wpływ diamentu znany jest starożytnym. Wspomina o nim Pliniusz, uczony rzymski z I wieku po Chr., piszą arabscy lekarze, wreszcie cytuje św. Hildegarda, ksieni klasztoru Bernardynek, żyjąca w X i XI wieku. Według ich zgodnych zapodań, woda lub wino, pite poprzez diament, leczą podagrę, febrę i żółtaczkę. Trzymany w ustach, uspokaja szał gniewu oraz uzdrawia i wyzwala z nałogu pijaństwa. Starożytna medycyna przytacza bardzo często "adamas" jako cudowny środek leczniczy przeciwko wielu chorobom. Jeszcze dzisiaj w Ameryce wędrowni lekarze, odwiedzający odległe farmy, zagubione w bezkresach puszcz, stosują proszek brylantowy naturalnie w maleńkich dozach w mleku lub z cukrem przeciwko wszelkim infekcyjnym chorobom oraz gorączce.

U bogatych Hindusów do ceremonii chrztu należy obsypanie noworodka pyłem brylantowym; ma mu to zapewnić zdrowie i siłę w ciągu długiego życia.

Znaczenie okultystyczne diamentów jest niemniej wielkie i wszechstronne. Kamień ten, symbol czystości i pokoju, winien być noszony na piersiach lub lewym ramieniu w ten sposób, aby bezpośrednio dotykał ciała. Należy chronić go tylko przed spojrzeniem ludzi złych, o których mówi się, że "nie posiadają czystych rąk". Wówczas cudowna, wewnętrzna siła klejnotu promieniować będzie dobroczynnie, stając się źródłem szczęścia dla swego właściciela.

Diament obdarza zdolnością koncentracji, twórcom daje możność szczęśliwego zrealizowania natchnień i planów, przynosi radość i szczęście, i udzielając siły i odwagi pozwala pokonać wrogów i nieprzyjaciół. Daje również zwycięstwo w miłości, zapalając drugie, nawet oziębłe serce. Ale miłość musi być szczera, czysta, wolna od egoistycznych, czysto zmysłowych pierwiastków.

Cudowny ten klejnot chronić ma przed obłędem, siłą czarów, a jest tak czysty i ukochany przez duchy światła, że zwycięża nie tylko złych ludzi, ale i ich władcę, szatana! Nawet ów książę ciemności znieść nie może blasku, jaki rozlewa wokół siebie tajemniczy diament. Dlatego to od wieków używany był do tajemniczych misteriów "białych magów", którzy ponoć przy sprzyjających promieniowaniach kosmosu mogli z pomocą diamentu uczynić się niewidzialnymi.

Dr Sattler w dziele swoim Tajemnice 12 kamieni szlachetnych podaje, jakoby istniał jeden jedyny, cudowny diament "Billur Bit Nura", stworzony przez adeptów, którego właściwości są wprost cudowne. Blask jego jest tak silny, że oczy profanów nie uzbrojone odpowiednio znieść by go nie mogły. Promienie Billuru zdolne są zamieniać metale nieszlachetne w złoto i srebro oraz leczyć wszelkie najgroźniejsze i najbardziej beznadziejne choroby. Klejnot ten to "panaceum", "kamień mądrości", rozwiązujący wszelkie tajemnice przyrody...

Można powiedzieć, że ów legendarny "Billur Bit Nura" to symbol przeduchowionego i udoskonalonego Człowieka, który, promienny i czysty, niezłomny w cnocie i pełen miłości dla wszystkiego, co żyje, stanie się mocarzem ducha, dla którego świat już żadnych tajemnic zachować nie będzie w stanie. Istoty liche i złe ślepnąć będą od blasku jego źrenic, a chorzy odzyskają zdrowie od jednego nakazu jego mocarnej woli: "wstań, a idź". I wszyscy, którzy mieć będą szczęście żyć w świętej bliskości wielkiego "adepta", staną się lepsi, pełniejsi prawdy i życzliwości dla innych... Bowiem wszelka wielkość udziela się duchowo drugim, a nurt świętości rozpłomienia i rozjaśnia nie tylko koryto, którym bieży do dalekiego celu, ale i przybrzeżne ścieżyny otrzymują dar światła i łaskę Prawdy.

Znany jest fakt, że ukształtowany kryształ soli, wrzucony do szklanki ze słoną wodą, przyspiesza krystalizację innych drobin soli. W ten sposób zachęca i porywa on za sobą inne cząsteczki do porzucenia chaosu. I tu tkwi przykazanie Mistrza, powierzone swym ukochanym uczniom: "Będziecie solą ziemi!"

Diamenty zdobyte drogą gwałtu, rabunku lub podstępu przynoszą nieszczęście zamiast powodzenia. Ich wewnętrzna siła działa wyłącznie w kierunku zdemaskowania zbrodni swych nowych właścicieli. Może więc dlatego Arabowie, słynni z zamiłowania do oszustw i rozbojów, diamenty uważali za płód jadowitych węży, podobnie bowiem, jak jad kobry, powodowały one nieszczęścia, a często tragiczną śmierć...

Diament, syn słońca, mistyczne naczynie światła, który skupiając w sobie biały promień, obdarza otoczenie cudem tęczowych barw, jest podarunkiem "bogów" i symbolizuje jedyną wielką Prawdę, przejawiającą się w tysiącznych kształtach. Jeżeli ktoś twierdzi, że Prawdę odnaleźć można tylko na tej, a nie innej drodze, i że on pielgrzym tej właśnie ścieży zna ją dobrze, a inni, szukając jej na innych szlakach, są w błędzie, myli się tak samo, jak myliłby się człowiek wierzący, że widmo słoneczne składa się np. tylko z fioletowej barwy (którą on widzi!), a nie posiada wcale pomarańczowej, bo jej blask pada już na inny punkt i na inne oczy! Ten, który szuka prawdziwie, winien być wędrowcem rozlicznych dróg, a w każdym razie tyle posiadać rozsądku, aby być tolerancyjnym dla wszystkich współtowarzyszów wieczystej wędrówki. Każdy z nich będzie na pewno miał do powiedzenia coś interesującego i rozszerzającego horyzonty myślowe.

Wyrozumiałości, tolerancji i szacunku dla przekonań, jakich może nie podzielamy, winien uczyć diament tych wszystkich, którzy kochają jego blask i noszą z pientyzmem ów szacowny klejnot.

(...)

Diament przydzielają niektórzy ezoterycy mylnie Saturnowi. Diament jest przeźroczysty, promienny i czysty, a Saturn symbolizuje czerń, ponurość, smutek i tajemniczą, odpychającą nieprzejrzystość. Tylko czarne diamenty możemy przydzielić Saturnowi, białe i przejrzyste należą do Słońca, które w tym przecudnym produkcie szarej ziemi odnajduje siebie w całym swym blasku i świetności. Ani jeden z klejnotów nie przypomina tak łudząco promieni słonecznych, jak gra świateł w brylancie i jego ślicznej, lecz nietrwałej siostrzycy: kropli rosy! Ona to, podobna królewskiej koronie, zdobi kielichy kwiatów, ona lśni jak zaklęty cud w igiełkach trawy, by zniknąć w cieple poranku, który gasi cudne, nikłe zjawisko...

Tak życie wchłania w siebie i unicestwia nasze piękne porywy, dążenia i postanowienia... Tak płomienny zew namiętności gasi świetlistość naszych dusz. Musimy stać się nie wątłą i chwiejną gwiazdką rosy na firmamencie kwietnego ogrodu ale mocną, twardą i niezniszczalną kroplą światła wśród otchłannych ciemności, nie poddającą się żadnym zmiennym zjawiskom życia. Tylko i dopiero wówczas staniemy się prawdziwym klejnotem Kosmosu.